Pseudoniem van Jan Hendrik Frederik Grönloh (Amsterdam, 22 juni 1882 - Hilversum, 25 juli 1961).

"Jongens waren we - maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf. We zijn nu veel wijzer, stakkerig wijs zijn we, behalve Bavink, die mal geworden is. Wat hebben we al niet willen opknappen. We zouden hun wel eens laten zien hoe 't moest."

(uit: Titaantjes)

"Hoyer praat machtig mooi," zei Bavink. "Machtig mooi. Ik heb geen verantwoordelijkheidsgevoel. Ik kan me daar niet mee ophouden. Ik moet schilderen. Een lolletje is 't niet. Wat zei-di ook weer?" "Wie?" vroeg ik."Die vent in dat boek, wat zei-di ook weer dat kunstenaars waren?" "Gebenedijden, Bavink." "Weet je wat ik denk, Koekebakker? Dat 't dezelfde vent is, die de spoorboekjes gemaakt heeft. Daar heb ik ook nooit iets van begrepen, hoe iemand dat kon. Gebenedijden... God is overal? Of niet, Koekebakker? Dat zeggen ze toch?" 

(uit: Titaantjes)

Maya Angelou eigenlijk Margueritte Johnson (Saint Louis, Missouri, 4 april 1928 - Winston-Salem, 28 mei 2014) was een Amerikaanse schrijver en dichter.

"I've learned that people will forget what you said, people will forget what you dit, but people will never forget how you made them feel."

"My life has been one great big joke, a dance that's walked a song that's spoke, I laugh so hard I almost choke when I think about myself."

Hermann Hesse (Calw (Duitsland), 2 juli 1877 – Montagnola (Zwitserland), 9 augustus 1962) was een Duitstalig Zwitserse schrijver en dichter.

Uit: Siddharta:

“Wanneer iemand zoekt”, zei Siddharta, “dan kan het licht gebeuren dat hij alleen oog heeft voor hetgeen hij zoekt, dat hij zichzelf niet toelaat om iets te vinden, verblind is omdat hij alleen maar aan datgene denkt waarnaar hij op zoek is, omdat hij een omschreven doel heeft, en van dat doel bezeten is. Zoeken betekent: een doel hebben. Vinden daarentegen: vrij zijn, open staan, geen doel hebben.

Rainer Maria Rilke (Praag, 4 december 1875 – Montreux, 29 december 1926)
Uit: Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge (1910).

...Ich lerne sehen. Ich weiß nicht, woran es liegt, es geht alles tiefer in mich ein und bleibt nicht an der Stelle stehen,wo es sonst immer zu Ende war. Ich habe ein Inneres, von dem ich nicht wußte. Alles geht jetzt dorthin. Ich weiß nicht, was dort geschieht....

Camille Claudel (Fère-en-Tardenois, 8 december 1864 - Montdevergues, 19 oktober 1943) was een Frans beeldhouwster. Zij speelde een grote rol in het leven van de beeldhouwer Auguste Rodin. Camille Claudel werd geboren op het Franse platteland van Aisne. Ze was de oudste zuster van de Franse dichter, dramaturg en diplomaat Paul Claudel.

Op 18-jarige leeftijd werd Camille toegelaten tot de Académie Colarosse. Hier krijgt ze eerst les van Alfred Boucher en later van Auguste Rodin. Camille kreeg op 23- jarige leeftijd erkenning, toen haar beeldengroep 'Sakountala' een eervolle vermelding kreeg op de Salon des artistes Francais. Ook andere werken maakten grote, indruk: 'La petite chatelaine', 'La flutiste, 'L'abondon' en 'La valse'. Na de onvermijdelijke breuk met Auguste Rodin knakt de geniale Camille. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk kwam ze deze tragedie niet meer te boven. Ook de componist Claude Debussy, met wie Camille een korte verhouding had, kan haar niet redden. In 1905 vernietigde Camille alle werken in haar atelier met een hamer.

Beeldend kunstenaar en docent Gerrit Rietveldacademie (1938-1999).

Ronny Abram werd in 1938 als een joods jongetje geboren in Amsterdam-Zuid. Toen hij zeven jaar was kwam hij als een onbehouwen weesje uit het concentratiekamp Bergen-Belsen en werd hij in Nederland in een (joods) weeshuis gestopt. De oorlog ging voor hem gewoon door. Gelukkig haalden een oom en tante hem twee jaar later als hun derde zoon naar Indië. Hij werd, terug in Nederland, beeldend kunstenaar, trok naar Frankrijk en probeerde - veertig jaar, honderd liefdes en duizend reizen later - zijn verloren herinneringen aan de oorlog in beelden om te zetten. Hij inspireerde honderden leerlingen op de Rietveld Academie en vocht voor wat hij de Nieuwe Figuratie noemde, een figuratieve kunst die de ontwikkelingen van de laatste eeuw in de schilderkunst niet negeert. En hij vocht met het verleden, met het gevoel dat zijn ouders hem, in dat afschuwelijke kamp, in de steek hadden gelaten. Pas kort geleden hoorde hij, door het bezoek van een vrouw die zich daar over de weeskindertjes had ontfermd, hoe het werkelijk was geweest en kon hij het bruidsportret van zijn ouders schilderen. Mijn joodse bruidje stond, nog onvoltooid, op zijn atelier toen hij in 1999 stierf aan een hersenbloeding. 'Kleine, onversaagde reus', noemt Toon Tellegen hem in een gedicht. Het kleine vechtersbaasje uit Bergen-Belsen is, zestig jaar oud, eindelijk weer bij zijn ouders. (Uit: Groene Amsterdammer, 1999). 

...en zo gebeurde het dat ik in de vroege ochtend, net buiten de stadsmuren van Rome, langs de kant van de weg wat zand bij elkaar scharrelde om later te verwerken in een schilderij. Ik was niet de enige scharrelaar, zo bleek. Met veel kabaal en gekraai werd ik door een imposante maar tamelijk agressieve haan van het pad verjaagd en teruggestuurd. Gelijk had ie, ik scharrelde in zíjn tuin en hij beschermde zijn kippetjes.

Later die dag, weer terug in de stad, stak ik de Tiber over en moest bij het zien van de indrukwekkende vleugels van de engelenbeelden op de Ponte Sant'Angelo terugdenken aan het voorval langs de 'Via Appia'. Tussen de beelden door zag ik de zon ondergaan achter de koepel van de Basicila di San Pietro.

In mijn hoofd hoorde ik een haan kraaien...

Het volgende schilderij was geboren.

(Zie: Haan/Gallo, 120x80 cm, acryl met zand op linnen)

Lascaux is een plaats in de vallei van de Vézère op het grondgebied van de gemeente Montignac in het Franse departement Dordogne in Aquitanië, waar in 1940 in een grot een groot aantal rotswandschilderingen werd ontdekt. Deskundigen dateren de oudste rotsschilderingen uit deze Grot van Lascaux op 15.000, de jongste op 10.000 v.Chr. Het is de rijkst beschilderde prehistorische grot die tot nu toe is ontdekt.

Les uns et les autres is een Franse film uit 1981 geregisseerd door Claude Lelouch. Het is een muzikale film en wordt door velen beschouwd als het beste werk van Lelouch. In de VS werd de film gedistribueerd onder de naam Bolero, wat verwijst naar het ballet van Maurice Ravel, dat in de film wordt gedanst op een choreografie van Maurice Béjart.

De film volgt vier families met verschillende nationaliteiten (Frans, Duits, Russisch en Amerikaans). Alle vier families hebben een passie voor muziek. De verschillende verhaallijnen kruisen elkaar met hun eigen filmscores.

De grootste gebeurtenis in de film is de Tweede Wereldoorlog, die de verhalen van de vier families bij elkaar brengt en het lot van sommigen bepaalt. Hoewel alle personages fictief zijn, zijn velen gebaseerd op historische artiesten en kunstenaars als Édith Piaf, Josephine Baker, Herbert von Karajan, Glenn Miller, Rudolf Noerejev enz.

Hoe zullen de kinderen van de toekomst ons herinneren?

'Hoe zullen de kinderen van de toekomst ons herinneren?' Met die vraag als uitgangspunt schreef de Australisch-Britse filosoof, politicoloog en School of Life-(mede)oprichter Roman Krznaric zijn meest recente boek 'De goede voorouder'. In het boek bepleit hij dat toekomstige generaties een stem zouden moeten krijgen bij de politieke beslissingen van nu. Iets dat volgens hem nu, in een tijd gekenmerkt door ziekelijk kortetermijndenken, nauwelijks gebeurt. Maar hoe word je dat, een goede voorouder?